Wat ik altijd van te voren uit zoek: hoeveel mensen komen er en waar ga ik zitten. O ja, ik spreek ook altijd af hoe laat we weer weg gaan. De hoeveelheid viel mee: alleen mijn gezin, ivm corona. En dan kan ik op mijn ‘vaste plek’ gaan zitten, op de bank aan de linkerkant. Het scheelt dat ik dan ook niet hoef te praten met vreemden. 

Als we ongeveer willen vertrekken nodigt mijn schoonmoeder me uit om te blijven lunchen. Dit betekent voor mij dat ik later naar huis ga en ook later ga rusten, ik rust namelijk altijd tussen de middag. Maar ik vind het wel goed om mezelf uit te dagen in flexibiliteit dus ik zeg ja. 

We eten een broodje en daarna vertrekken we naar huis. Ik ben erg moe, maar gelukkig kan ik thuis gaan rusten. M’n schoonmoeder gooide nog een balletje op over het rusten. ‘Misschien heb je het wel niet meer nodig. Of je kunt gaan afbouwen, elke dag een paar minuten eraf.’ 

Inmiddels weet ik dat ik dit soort advies naast me neer kan leggen, maar toch steekt het me een beetje. Waarom wil ze zo graag dat ik niet meer rust? Waarom mag ik dit niet zelf bepalen? Misschien wil ik de rest van mijn leven nog wel blijven rusten tussen de middag.

Ach, ik snap het ook wel een beetje. Bij hun staat ‘op bed liggen’ voor luiheid. Op bed liggen doe je alleen ‘s avonds als je gaat slapen. Zo ben ik zelf ook opgevoed. Maar inmiddels kan ik het van mezelf accepteren en voor mezelf kiezen.

Liefs ASStrid.