Autisme en maskeren

Maskeren wordt omschreven als een complexe techniek. Bij maskeren doe je je anders voor dan je daadwerkelijk bent. Je past je dusdanig aan aan de omgeving, als een kameleon.

Maskeren begint al op jonge leeftijd. Het kan heel onbewust gaan. Vrouwen met autisme zijn vaak vanuit de opvoeding al meer gericht op het sociale aspect, in vergelijking tot mannen.

De ‘sociale regels’ zijn niet standaard aanwezig bij mensen met autisme – of – ‘het zit niet standaard in het pakket inbegrepen’, zoals ik dat zelf zeg.

Bewust of onbewust merk je op of voel je toch aan dat je bepaalde sociale vaardigheden mist of je begrijpt niet goed hoe anderen dit aanpakken.

Denk aan: vrienden maken, praten over koetjes en kalfjes of oogcontact maken.

Je gaat bijvoorbeeld anderen – leeftijdgenoten bijv. – observeren en kopieert hen gedrag. Enerzijds probeer je te begrijpen waarom het jou niet lukt, en anderzijds probeer je door te observeren en kopieren jezelf de skills aan te leren.

Je leert jezelf de sociale regels aan, zodat je volgens ‘de geldende norm’ kan communiceren. Net als ieder ander. Je zet figuurlijk ‘een masker op’ in sociale situaties, zodat je niet (of veel minder) opvalt tussen alle andere mensen.