Gastblogger: Ches

Gastblogger: Ches

hintersee, bergsee, mountains

Hoooooi!!

Mijn naam is Ches en sinds een tijdje mag ik mijzelf nu ook mama noemen.

Nog steeds een rare titel als je het mij vraagt, want in alle eerlijkheid had ik vorig jaar rond deze tijd absoluut niet gedacht ooit moeder te worden.

De wens was er simpelweg gewoon niet en ik zou volgens de artsen geen kinderen kunnen krijgen.

Ches en haar dochtertje

Mijn leventje was naar mijn idee en gevoel compleet met partner en twee katten die ik nog steeds mijn kinders noem.

Mijn blogs zullen vooral gevuld zijn met mijn ervaringen over: zwanger zijn ‘how to become an elephant in nine months’, bevallen (en niet willen bevallen, omdat het eng is), de kraamperiode waarin iedereen over je grenzen heen gaat en tenslotte mijn ervaringen als moeder zijnde met autisme.

Spoiler alert: overprikkeld, overprikkeld, overprikkeld en o-ja.. overprikkeld 😉

Nog even terug naar het begin. Mijn naam is dus Ches en ik huppel al zo’n 30 jaar rond op deze aardkloot.
Mijn vriend (aka partner, man en wederhelft) zijn nu 13 jaar bij elkaar en in juni ‘22 hebben we ons meisje mogen verwelkomen. Sindsdien draait heel mijn leven om haar en zijn mijn hobby’s, van voor de bevalling, vage herinneringen geworden.

Mijn dagen werden voorheen gevuld met gamen. Heel veel gamen. Van Sims4 op de PC tot aan Assassins Creed op de Xbox, urenlang kon ik mezelf vermaken.

Daarnaast kon ik obsessief bezig zijn met zelfstudies met name op medisch gebied, maar ook het zelf aanleren van een vreemde taal zoals Hebreeuws vond ik erg interessant om te doen.

Ook deed ik vrijwilligerswerk op een dierenweide en heb ik de opleiding dierenverzorging afgerond. De liefde voor dieren en zeker mijn twee katten (PurrPurr en Lilly) is immens groot. Soms te groot als het aan mijn vriend ligt.

Mijn leven voor het ouderschap was er eentje met heel veel dalen en af en toe een piek. In 2017 ben ik gediagnosticeerd met autisme en heel wat comorbiditeiten. Voorheen had ik ”het labeltje” Borderline persoonlijkheidsstoornis en was de aanpak op mijn mentale gezondheid een heel ander verhaal..

Sinds de autisme diagnose begrijp ik mezelf veel beter en durf ik eindelijk te zijn wie ik ben. Al moet ik wel eerlijk zijn en toegeven dat het accepteren van mezelf met de nodige strijd gaat. Net zolang proberen om toch ‘normaal’ te zijn, om vervolgens gefrustreerd tot de conclusie komen dat het bij mij toch wel anders werkt, om daarna weer in rustig vaarwater te komen. Vast herkenbaar voor de meesten onder ons.

Mocht ik je interesse hebben gewekt, dan nodig ik je graag uit om verder te lezen. Naast mijn ervaringen zal ik proberen om ook wat tips en tricks te delen die mij hebben geholpen.

Liefs, Ches

Gerelateerde artikelen