Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
Mijn koffer staat al goedgevuld in de hoek van de kamer. Eveneens mijn rugzak. Je zou denken dat ik morgen vertrek, maar in realiteit is dit pas over twee weken. Alle kleine details nu al tip top in orde, alles wat ik nog moest kopen veilig ingepakt. Kauwgom, anti reisziekte pilletjes, polsbandjes tegen misselijkheid in het rechter buitenvakje van mijn handbagage. In het voorvakje een hoesje met mondkapjes en in het linker buitenvakje de medicijnen die ik dagelijks neem. Alles heeft zijn plekje. Veilig ingepakt. “Nog twee weken,” vertel ik mijzelf. “Zen. Adem in, adem uit.”
Over twee weken stap ik in het vliegtuig om voor 21 dagen door Spanje te reizen. Madrid, Valencia en Asturië de plekken die we zullen verkennen. Verschillende klimaten en landschappen en binnenlands moeten we ook best nog wat reizen. We gaan onder andere de Ruta del Cares hiken, genieten op het strand van Cullera en de cathadralen van Asturië ontdekken.
Mijn vriendin is Spaanse dus ik zal alleen in het vliegtuig moeten stappen. Iets wat ik nog nooit gedaan heb en veel spanning losmaakt. Alles wat er uitgezocht kan worden is uitgezocht. De plattegrond van Schiphol prijkt als een foto in mijn gedachte. Alles heb ik onder controle. Zo probeer ik grip te houden op een situatie die voor mij enorm nieuw en spannend is. Grip en controle, dingen die mij moeten redden deze reis.
De outfit die ik ga dragen in het vliegtuig hangt al netjes in de kast, eveneens het “Hidden Disability” keykoord in het Nederlands en Spaans. Alle adressen en telefoonnummers netjes opgeschreven en de planning uitgewerkt. Natuurlijk zijn er altijd dingen waar ik geen controle over heb, zoals de enorme wachtrijen op Schiphol en de verloren koffers. Maar zelfs daar heb ik een voordeel in. Ik reis business class en heb de voordelen van sky priority. VIP lounges waar ik kan wachten, overal voorrang. Het komt echt goed. Maar wat als? Het piekeren begint weer. Nog twee weken, adem in, adem uit.
Ik zit in een massieve hyperfocus, al zo’n anderhalve maand. Alles draait om mijn vakantie. Alles draait om hetgeen waar ik zo’n zin in heb en bang voor ben. ‘s Nachts luister ik mijn audioboek met inslapen, zodat mijn gedachte niet afdwalen en ik daadwerkelijk wat rust krijg. Ik sta aan, constant aan en er is geen ruimte voor andere dingen in mijn hoofd dan de trip. Ik vergeet alles om mij heen. Soms wil ik schreeuwen of mijn hoofd ergens tegen aan bonken om het stil te krijgen. Soms moet ik huilen omdat ik mij zo’n alien voel, buitenaards, absoluut niet van deze wereld. Andere momenten kan ik intens genieten van wat er komen gaat, de dingen die ik ga zien en meemaken. Ik zuig het op als een spons. ik kan niet wachten.
Ondanks al de spanning, al de angst in mijn lijf en gedachte ben ik trots op mijzelf. Trots dat ik dit ga doen. Dit zijn enorme stappen die ik twee jaar geleden nooit gezet zou hebben. En met alle voorbereidingen die ik heb getroffen kan het bijna niet anders dan goed gaan. Ik probeer te genieten van de voorpret, maar ben bang dat ik pas alles los kan laten als ik veilig in Madrid geland ben en mijn koffers én mijn meisje bij me heb. Maar het is het waard, ik weet het zeker. We gaan genieten. Nog twee weken, adem in, adem uit.
Liefs,
Dianel
Dianel schrijft een maandelijkse blog over de strubbelingen van een jonge vrouw met autisme.
Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
