Over het algemeen zijn stims fijn, ze helpen namelijk bij het omgaan met prikkels en zijn voor sommigen een copingsmechanisme. Het kan echter ook voorkomen dat mensen stimmen op een manier die schadelijk is voor henzelf. In sommige gevallen kan dit zich ontwikkelen in een vorm van automutilatie. Enkele voorbeelden hiervan zijn het plukken of krabben aan de huid, zichzelf op het hoofd slaan of met het hoofd tegen een hard object slaan, zichzelf snijden of hard knijpen. Het gaat hier vaak om een pijnprikkel die sussend of ontladend kan werken. Het is dan in theorie een overlevingsmechanisme geworden om met de situatie of omgeving om te gaan. Dit hoeft niet altijd op het moment zelf te zijn, maar kan ook later ontpoppen wanneer men zich in een veilige omgeving bevindt.

Of het nou linksom of rechtsom is, deze stims zijn schadelijk. Het antwoord hierop is niet het verbieden van stims, dit is een vorm van maskeren, maar juist een vervangende stim aanleren. Dit is net zoals bij andere gewoontes kan dit erg moeilijk zijn, misschien nog wel pittiger aangezien het een manier van overleven is.

Iets wat helpend kan zijn, is voor jezelf te bepalen welke prikkel het nou precies is die je helpt op dat specifieke moment. Voor het jezelf bijten, als het om het kauwen gaat, zou bijvoorbeeld chewlery (accessoires gemaakt om op te bijten/kauwen) een optie zijn. Voor een pijnprikkel kan een elastiekje om de arm een optie bieden ter vervanging van het krabben of plukken aan de huid. Wat het ook is, welke optie je ook probeert, het zal niet binnen één dag of week geheel uit je systeem zijn.

Nu volgen een aantal voorbeelden.