Het verhaal van Sanne

Het verhaal van Sanne

hintersee, bergsee, mountains

Het verhaal van Sanne | Over stimmen

Een tijdje geleden hoorde ik de zinnen “You might say I have mild autism, but that’s only because you experience me mildly. I don’t experience my autism mildly”, van Tashi Baiguerra. Daar kon ik me erg in vinden. Wat ze zei heeft betrekking op zo veel aspecten van mijn autisme; in mijn hoofd en lichaam gebeurt van alles dat aan de buitenkant niet te zien is. Of nou ja.. totdat ik thuis kom. Thuis kan ik mezelf zijn en komt er soms een hele golf aan stims uit. Over die stims wil ik graag meer vertellen.

Voor mij helpt stimmen me om lichamelijk te ontspannen, goed na te kunnen denken en het helpt me te ontladen van mijn emoties.

Stims

Ik noem het ‘stims’ of ‘stimmen’, maar in het Nederlands heet het officieel ‘stereotype/repetitieve handelingen’. Dit zijn herhalende bewegingen (bijvoorbeeld nagelbijten), gebruik van voorwerpen (bijvoorbeeld met fidget toys), of spraak (bijvoorbeeld steeds hetzelfde zinnetje zingen, ook wel echolalie genoemd). 

Voor mij helpt stimmen me om lichamelijk te ontspannen, goed na te kunnen denken en het helpt me te ontladen van mijn emoties. Het is zo fijn! Als ik gestrest ben en even met mijn armen wapper, moet ik meestal gelijk gapen. Score! Dat is voor mij namelijk een groot teken dat ik ontspan.

Vroeger had ik nog geen idee dat ik autisme had en dat het stimmen bij mijn autisme hoorde. Ik had tot mijn 26e niet eens van het woord gehoord. Wel had ik heel veel stims: schommelen, nagelbijten, velletjes bijten, friemelen met mijn kleren, lucht door mijn tanden zuigen, enzovoort. Het was niet heel verrassend dat ik hier regelmatig opmerkingen over kreeg. “Stop met nagelbijten, dat is zonde van je nagels!” “Wat heb jij voor plekjes op je vingers?” “Jij doet altijd zo met je mond.. waarom doe je dat?” Heel logische opmerkingen, maar ik vond het wel vervelend. Ik had het idee dat het raar was en dat ik het eigenlijk niet moest doen.

Eindelijk autistisch

Op mijn 27e kwam ik er eindelijk achter dat ik autistisch ben. Ik zag online andere autistische mensen (onder andere @soundoftheforest en @thislineismine) praten over hun stims, dat het stimmen hen hielp en dat ze er trots op waren. Daardoor ging er een wereld (van autisme ;)) voor mij open. 

In de afgelopen twee jaar heb ik langzaamaan geleerd om soms in het openbaar te stimmen of fidget toys mee te nemen wanneer ik ergens heen ga. Ik heb bijvoorbeeld een tangle korter gemaakt zodat ik hem als armband kan dragen, en aan mijn sleutelbos heb ik een kleine pop-it hangen.

Als je één ding van dit verhaal meeneemt,
laat het dan dit zijn: stimmen is oké, stim zoveel je wilt!

Ontlading

Aan het begin van mijn verhaal zei ik dat ik soms een hele golf aan stims heb wanneer ik thuis kom. Dat is nog steeds zo, ook als ik fidget toys bij me heb gehad. Als ik enorm overprikkeld ben of een meltdown heb, komen die emoties er namelijk thuis pas uit. De stims die ik dan heb, zijn niet iets waar ik trots op ben. Soms sla ik op mijn hoofd of krab ik aan mijn armen. Die harde prikkels zijn dan fijner dan de overprikkeling die ik overal in mijn lijf voel. 

Het is natuurlijk het beste om dit in zijn geheel te voorkomen, maar ik weet ook dat overprikkeling vaak bij autisme hoort. Daarom zoek ik naar andere dingen die mij op zulke momenten kunnen helpen. Tot nu toe werkt het best goed om heel luid een lievelingsliedje op repeat te zetten, of een ice-pack vast te houden.

Als je één ding van dit verhaal meeneemt, laat het dan dit zijn: stimmen is oké, stim zoveel je wilt!

Wil jij ook (anoniem) je verhaal delen?

Heb je autisme (of een sterk vermoeden hiervan) en wil je ook graag je verhaal delen op de website? Dat kan! 

Neem gerust contact met mij op via de mail en geef eventueel aan over welk thema je graag wat zou willen delen.

Boekrecensies van boeken rondom autisme

Klik op de foto voor meer

Gerelateerde artikelen