Niet triggeren

Ik was mij er dus nooit echt bewust van hoe dit zich manifesteerde in mijn leven. Ik wist dat je mij in een trein niet naast de noodrem moest zetten en dat je mij niet alleen kon laten met steekschuim, maar hoe diep het geworteld zit in mijn zijn, daar ben ik onlangs pas achtergekomen. 

Één van mijn katten kinderen, Muis, was ziek. Een situatie waar je, naast het bieden van de juiste hulp, geen controle over hebt. Mijn katten betekenen alles voor mij, dus ik was extreem angstig. Ik voelde mij zó slecht dat ik uit wanhoop besloot het op te schrijven. Alles wat ik voelde en wat er door mijn hoofd heenging op dat moment, zelfs als het nergens op zou slaan. Misschien dat het iets zou opluchten. Zo schreef ik:

“Ik lig in bed met mijn lampje aan en durf bijna niet te bewegen zó bang ben ik dat ik iets trigger en dat alles weer fout gaat. Ik voel mij rot, uitgeput en obsessief angstig over wat er kan gebeuren. Muis ligt te slapen aan het voeteneind, gespannen hou ik heb ik de gaten. Met het licht aan kan ik direct zien of er beweging gaande is, of hij oké is. Ik denk niet dat ik het lampje vannacht nog uit doe.”

“Ik sta compleet aan en ben heel bang dat als ik de controle verlies, alles weer fout gaat. Daarom probeer ik bijna geen geluid te maken, mijn telefoon op stil. Ik durf mij nog geen eens om te draaien, ik moet en zal Muis zien voor het geval dat. Zelfs mijn ademhaling hou ik onder controle en geruisloos. Ik ben misselijk van paniek en angst en voel mij heel erg onveilig. Het neemt even mijn hele bestaan over en het lijkt wel het enige wat er nog is. Angst voor Muis, het verdriet, de schuldgevoelens en het niets kunnen doen.”

“Ik ben uitgeput, maar durf niet te slapen. Laat het alsjeblieft snel over zijn, deze obsessie. Deze paniek en onwetendheid. Ik wil het beste voor mijn waardevolste bezit en ik ben zó bang voor het lijden. Controle, licht aan, telefoon stil. Ademhaling zacht en op mijn rechterzij liggen zodat ik Muis in de gaten kan houden. Niet mijn ogen sluiten, alert blijven. Ook heb ik niets gegeten vandaag en heb trek, maar ik weet dat ik niet mag bewegen. Ik heb enorme dorst maar zelfs water pakken durf ik niet. Alles om maar niets te triggeren, ik ben er niet. Mijn hart raast als een bezetene, zoveel angst.”