“Heb je je ooit geschaamd voor mij als ik ultiem geluk ervaarde?” vroeg ik dan ook aan de vriend waarmee ik de vakantie heb doorgebracht. Ik was opeens enorm bang dat hij zich voor mij had geschaamd, want in die dagen met hem heb ik zeker een paar van die ultieme geluksmomenten ervaren.
“Absoluut niet,” was zijn antwoord, “Ik hou er van je zo gelukkig te zien”. De bevestiging die ik even nodig had.

Chloé Hayden heeft onlangs nog een video geplaatst als reactie op alle negativiteit die haar vorige video heeft gekregen. In deze video zegt ze:

“I don’t exist to meet your poor understanding of normality. My job on this earth is not to be deemed aesthetically pleasing to the rest of the population, just to make them comfortable at the sake of making myself uncomfortable”.

“Ik besta niet om jouw slechte begrip van normaal tegemoet te komen. Het is niet mijn taak op deze aarde om esthetisch aangenaam gevonden te worden ten koste van mijn eigen comfort.”

Ze heeft gelijk. We mogen er zijn, ik mag er zijn. Als mensen autistische blijdschap niet kunnen begrijpen of zien als het moois dat het is, dan is dat hun tekortkoming. Ik besta niet om hen te pleasen, of om hen comfortabel te laten voelen in mijn bijzijn als dat mijzelf hindert. Hoe bekrompen moet je zijn als je anderen geen geluk kunt laten ervaren in zo’n pure vorm? Dat je het niet begrijpt, oké, maar accepteer het. 

Ik ga mijn geluk niet meer maskeren en ik ‘flappy hands my flapping hands’ voor elke autist die ik gelukkig zie. Show the world who you are! Laat ze zien wat gelukkig zijn in kan houden. Dit is één van onze superkrachten, dingen ervaren op een level waar andere alleen maar van kunnen dromen. Wellicht zijn ze gewoon jaloers 😉

Liefs,
Dianel