Het verhaal van Siem

Het verhaal van Siem

hintersee, bergsee, mountains

Over Siem

Leeftijd: 48 jaar

Sinds wanneer heb je je diagnose autisme: sinds 1 september 2020

Favoriete (sensorisch) ‘hulpmiddel’: Noise-canceling koptelefoon, Loop Earplugs en mijn zonnebril.

Favoriete hobby of interesse: wandelen met mijn twee honden (een Foxterriër en een Jack Russel terriër) is een hobby van me. Mijn favoriete vakantie is wandelen in de bergen in Oostenrijk: lekker helemaal alleen hoog in de bergen, waar je bijna niemand tegen komt en waar ik heerlijk tot rust kom. Verder verzamel ik graag de meest gekke dingen die ik mooi vind: koeienbellen, kleipijpjes, Delfts blauwe tegeltjes, vleeshaken en planten in mijn tuin. Eenmaal in mijn hoofd wil ik er meer van hebben en kan ik het vaak moeilijk tegen houden.

Mijn favoriete stim: mijn favoriet is aan mijn wenkbrauw zitten. Verder staan mijn voeten en tenen zelden stil en ik span de spieren van mijn armen en benen heel vaak aan. Dit gaat meestal als een soort reflex.

Siem

Kun je wat vertellen over je werk?

Mijn naam is Siem en ben 48 jaar oud getrouwd met de liefste vrouw ter wereld en we hebben ook nog twee kinderen, een zoon en een dochter.

Ik heb verschillende werkgevers gehad en heb altijd gewoon 40 uur per week gewerkt. Als opleiding heb ik de medische kant van de middelbare laboratorium  opleiding gedaan, wat ik echt super interessant vond, maar in elk ziekenhuis had je omgang met patiënten en dat lag mij niet goed. Nu snap ik achteraf wel waarom.

Daarna belandde ik bij de PTT post, waar ik het wel naar mijn zin had. Bepaalde diensten die mij niet zo goed lagen kon ik vaak wel ruilen, zodat ik het goed vol hield. Maar de post moest in die tijd volledig veranderen en dat was voor mij het moment daar te stoppen, want daar was ik bang voor.

Mijn vader, oom, neef en broer hadden een groot bollenbedrijf waar ik toen ben gaan werken lekker vertrouwd. Wel mijn interesse maar niet mijn uitdaging, omdat ik nogal houd van regels volgen en dat in die “vertrouwde” omgeving weleens botste met de familiaire kant.

Dus weer opzoek naar iets anders en zo kwam ik 16 jaar geleden terecht bij een bronbemalingsbedrijf. Ik mag wel zeggen één van de zwaarste beroepen die je kunt vinden. Daar leerde ik vrachtwagen rijden en werd ik wel goed opgenomen in de groep. Je ziet elkaar voor al ‘s morgens even bij het laden en bent daarna met één collega de hele dag op pad.

Het zware werk en het met zijn tweeën werken zorgde voor mij voor een rustige werkplek. Met mijn vaste collega kon ik het heel goed vinden, niet zo gek want hij had al sinds zijn jeugd een diagnose ASS. Wij hadden dan ook één van de meest opgeruimde auto’s binnen het bedrijf en wisten feilloos van elkaar wat we deden en meestal in dezelfde volgorde enz.

Na de geboorte van mijn zoon en dochter begon ik echter langzaam te veranderen. Ik had geen rust meer en vervolgens ging mijn vaste collega bij mij van de auto af. Ik belandde langzaam in een flinke depressie. Toen ik daar weer uit kwam had ik van mijn psycholoog te horen gekregen dat ik het waarschijnlijk in autisme moest zoeken, maar bij mij viel nog niet alles op zijn plaats. Na het lezen van het boek van Bianca Toeps besloot ik mij aan te melden bij de GGZ en begon alles op zijn plek te vallen.

Omdat het werk me te zwaar werd, lichamelijk en geestelijk, heb ik binnen het bedrijf de overstap gemaakt naar een andere werkplek. Nu ben ik sondeermeester.

Misschien zie je weleens een vrachtwagen met rupsen eronder ergens in het land staan? Nou, dat doe ik. Wij onderzoeken grondlagen op hardheid, wrijving en waterspanning, zodat ze bijvoorbeeld kunnen bepalen hoe lang heipalen onder een huis moeten worden. Dit doen we door hydraulisch een meetinstrument langzaam de grond in te duwen. Dit doe ik nu 1 jaar en vind ik langzaam de rust weer terug. 

Ik ben erg goed in kopiëren van gedrag en werkzaamheden. Zodoende had ik ook dit werk weer bijzonder snel onder de knie

Wat zijn jouw krachten? En hoe kun jij deze kwijt in jouw huidige werk?

Ik ben erg goed in kopiëren van gedrag en werkzaamheden. Zodoende had ik ook dit werk weer bijzonder snel onder de knie en gedraag ik mij dus vaak precies zoals mijn collega’s zijn.

Ondanks dat ik de landkaart wel heel goed uit mijn hoofd ken, rijdt mijn collega vaak met de TomTom. Ik doe bijna alles uit mijn hoofd.

Wat vind je lastig of moeilijk aan jouw werk?

We weten altijd een dag van tevoren waar we heen moeten. Ik heb dan al drie keer uitgezocht hoe we er moeten komen, want ergens heen rijden geeft mij vaak veel spanning.

Ik heb meerdere kleine en grotere meltdowns gehad tijdens mijn werk. Soms bel ik mijn vrouw die me dan rustig krijgt, zodat ik langzaam weer het overzicht krijg en de dag af kan maken. Maar soms gaat het mis. 
Ik had een jaar of twee terug een klus die al niet lekker liep (geen goede uitleg enz.). De laatste dag kregen we een machine mee waarmee we gaten in de grond dicht moesten maken met grout (een soort cement). Alleen hadden ze ons de verkeerde het verkeerde afdicht spul meegegeven. Daardoor liep de machine vast en konden we niet verder en liep bij mij de toch al hoge spanning op tot code rood.
 
Terug op de zaak kreeg ik te horen dat we naar het verhuurbedrijf moesten om alsnog uitleg te krijgen over het apparaat. Ik zei nog: ”we hebben gewoon het verkeerde middel mee”, maar we moesten er naartoe. Die laatste plotselinge verandering deed bij mij de stoppen doorslaan. Ik gooide alles in het rond, zei dat ik mijn ontslag nam en ben naar huis gegaan in volledige paniek.
 
Onderweg mijn vrouw nog kunnen bellen en om haar te vertellen dat ik naar huis ging om met mijn honden te gaan lopen en dat mijn telefoon uit zou gaan. Na twee uur was ik weer thuis: moe en verward. Ik heb mijn werkgever daarna gesproken. Hij snapte er niet veel van, maar hij weet dat hij mij kan vertrouwen en dat ik gewoonlijk mijn werk prima doe. De volgende dag was ik weer gewoon aan het werk als of er niets was gebeurd.
 
Door dit nu hier te vertellen hoop ik dat mensen snappen dat dit soort dingen gebeuren bij auti’s. Het kost veel energie en volgt meestal op plotselinge veranderingen of langdurige overprikkeling. Iets kleins kan dan voor de grootste reactie zorgen. Openheid en eerlijkheid kunnen hier denk ik veel oplossingen bieden en natuurlijk speelt mijn vrouw hier voor mij altijd een super belangrijke rol in.

Wat helpt jou om het werk vol te kunnen houden?

Omdat wij continue met hydrauliek werken hoor je de hele dag allerlei geluiden die mij erg kunnen irriteren. Daarom ben ik gaan proberen te werken met mijn koptelefoon op: dit beviel mij erg goed.

Ik kan gewoon met mijn collega praten en ik hoor de radio, maar van de andere geluiden is zeker 70 procent verdwenen. Dit maakt dat ik rustiger thuiskom.

Mijn werkgever heeft in overleg met mij eenzelfde koptelefoon voor op werk besteld. Deze gebruik ik nu in de auto. Tijdens het rijden gebruik ik mijn zonnebril vaak, want ik heb al heel snel last van het zonlicht.

Wat soms voorkomt is dat ik met een andere collega moet werken, of met de andere vrachtwagen (we hebben er twee) weg moet. Dit kan mij dan al dagen bezig houden en ik raak er erg overprikkeld door. Ook heb ik weer een paar dagen nodig om het gewone ritme op te pakken. Bij de planning heb ik dus wel al aan gegeven dat ze geen onbekende met mij mee moeten sturen dan ga ik liever alleen aan de gang.

Omdat ik nogal precies kan zijn en alles netjes opgeruimd wil hebben is de auto natuurlijk tiptop. Dit geeft mij rust zodat ik beter met andere spanning tijdens het werk om kan gaan. In dit werk heb ik weinig contact met opdrachtgevers of andere mensen. Meestal regelt mijn collega dat soort dingen.

Wat soms voorkomt is dat ik met een andere collega moet werken, of met de andere vrachtwagen [..] weg moet. Dit kan mij dan al dagen bezig houden en ik raak er erg overprikkeld door. Ook heb ik weer een paar dagen nodig om het gewone ritme op te pakken

Hoe is het contact met collega's?

Met mijn collega’s heb ik verder goed contact de meeste weten wel dat ik autisme heb, maar ik vind het nog lastig uitleggen hoe dit bij mij allemaal werkt. Tja, camoufleren blijft mijn hobby.

Heb jij je autisme diagnose gedeeld op werk?

Dingen regelen op kantoor duurt bij mij vaak wat langer, want ik vraag niet graag dingen voor mezelf. Dit komt omdat ik dan van alles moet uitleggen, terwijl ik dat wél kan uitleggen over een klus waar we zijn geweest.

Ik probeer wel steeds meer open te zijn over wat bij mij wel en niet gaat. Ik hoop op die manier dat collega’s gaan begrijpen hoe het in mijn hoofd werkt. Ik merk dat dat mij steeds meer rust begint te geven. Dus waarschijnlijk zal ik nog wel een keer meer een uitleg gaan geven over autisme.

Langzaam maar zeker raak ik steeds minder verdwaald in mijn eigen leven.

Ik probeer wel steeds meer open te zijn over wat bij mij wel en niet gaat. Ik hoop op die manier dat collega's gaan begrijpen hoe het in mijn hoofd werkt. Ik merk dat dat mij steeds meer rust
begint te geven

Wat is jouw tip voor mede-auti's met betrekking tot werk (vinden)?

Mijn beste tip voor collega-auti’s is dus wees open en eerlijk over jezelf en naar jezelf.

Voor mij nog weleens moeilijk na al die jaren camoufleren, maar gelukkig heb ik de geweldige steun van mijn vrouw en kinderen.

Wat is jouw tip voor werkgevers met betrekking tot werken met autistische medewerkers?

Voor werkgevers geldt denk ik dat het belangrijk is dat – als je weet dat een medewerker ASS heeft – dat je luistert naar die persoon en uitzoekt hoe je iemand kan helpen.  

Het zal blijken dat je een werknemer krijgt die meer kan dan je zou verwachten.

Gerelateerde artikelen

Gedichten

Aut of my mind | door Karen

Gedichten door Karen Karen schrijft gedichten over haar eigen leven met autisme. Karen is momenteel op een creatieve zoektocht naar haarzelf en deelt daarin graag haar eigen gedachtes, gevoelens

Lees verder »
Autisme bij vrouwen

Een lege batterij | door Sylvana

Soms zou ik willen dat ik mijn batterij ‘’gewoon even kon wisselen’’ op momenten dat deze leeg is. Even een nieuwe batterij erin en we kunnen weer! Of dat

Lees verder »