Het verhaal van Laura

Het verhaal van Laura

hintersee, bergsee, mountains

Het verhaal van Laura | Over werk

Leeftijd: 44 jaar

Autisme diagnose sinds: 10 jaar inmiddels

Favoriete hobby of interesse: psychologie, schrijven en neurodiversiteit

Favoriet (sensorisch) hulpmiddel: mijn fidget cube!

Mijn favoriete stim: heel simpel eigenlijk: ik ben altijd aan friemelen met mijn pennen en ik wiebel met mijn tenen over elkaar (zie je niet door sokken en schoenen). Ik wrijf heel vaak met mijn wijsvinger over mijn duim😊

Fotografie door Miranda Stevens

Ik werk als ervaringsdeskundig persoonlijk begeleider
(soms noemen ze dit ook wel herstelcoach) bij een GGZ instelling.

Vertel eens wat over je werk..

Ik werk als ervaringsdeskundig persoonlijk begeleider (soms noemen ze dit ook wel herstelcoach) bij een GGZ-instelling. De opleiding die ik heb gedaan is de BGE opleiding bij het Zadkine college. Tijdens mijn studie heb ik stage gelopen bij 3 verschillende afdelingen. 

Mijn start was op een afdeling met diverse taken, van trainingen geven tot netwerken bij de gemeente voor de jeugd en GGZ. Daarna heb ik op de afdeling stemming gewerkt met een oudere doelgroep en mijn laatste stage was op een afdeling met mensen met een psychotische kwetsbaarheid waar de doelgroep heel divers was. 

Het werk bestaat vooral uit herstel-ondersteunend coachen van cliënten. We kijken waar zij nu staan in hun herstel en waar zij graag naartoe willen werken. Dat kunnen bijvoorbeeld coachende gesprekken zijn, maar ook ondersteuning bij afspraken of het leren van nieuwe vaardigheden zoals communicatie, weer aansluiting krijgen of structuur leren maken. Hierbij kijken we samen naar de kwaliteiten en mogelijkheden. Van daaruit werken we toe naar waar de wens op dat moment ligt. Dat kunnen kleine dingen zijn zoals leren zelfstandig boodschappen te doen, maar ook wat grotere doelen zoals bijvoorbeeld weer terug naar arbeid of leren eigen regie te gaan nemen. 

Het is maatwerk en voor ieder individu verschillend waar de behoefte ligt en daar spring ik op in. Groepen draaien zoals herstelgroepen, psycho-educatieve groepen of vaardigheidsgroepen doen we ook op het werk. Ik ben al klaar met mijn stage dus nu ben ik mezelf aan het oriënteren op een leuke baan.

Dat je iemand kan helpen door je eigen ervaringen om te zetten in herstel ondersteuning, maakt dit werk niet alleen leuk, maar geeft
ook erg voldoening qua zingeving.

Wat vind jij het leukste aan jouw werk?

Dat elke dag anders is! Dat klinkt wellicht wat dubbel, omdat ik graag dingen met structuur doe. Die is er wel, want die maak ik vooraf, maar de gesprekken en cliënten zijn heel divers, zo ook de hulpvraag. Ik beweeg mee met mijn cliënten en als ik op een dag verbinding heb kunnen maken en wat in beweging heb kunnen zetten is dat zo fijn voor de cliënten. 

Dat je iemand kan helpen door je eigen ervaringen om te zetten in herstelondersteuning, maakt dit werk niet alleen leuk, maar geeft ook erg voldoening qua zingeving.

Fotografie door Miranda Stevens

Wat vind jij lastig of moeilijk aan jouw werk?

Ik denk dat wat ik lastig vind aan het werken met mensen is met name de dingen die ik zie vanuit presentiebenadering. Ik vind het bijvoorbeeld lastig als een cliënt dingen duidelijk aangeeft bij anderen en dit niet altijd goed begrepen wordt. Dat heeft meerdere oorzaken en ik denk zolang je blijft communiceren als organisatie en team, dat er eigenlijk meer soms een ruis dan een probleem is. 

Dat is ook wel de kracht van mijn werk: het vertalen van gedrag van cliënten naar oorzaken en uiteindelijk naar mogelijke oplossingen. Iemand kan bijvoorbeeld als lui ervaren worden, terwijl ik met coachingsgesprekken begrijp dat deze persoon door zijn kwetsbaarheid/diagnose eigenlijk zichzelf niet meer kan activeren en dan in een soort flight, fight en freeze respons zit, die allemaal tegelijk aanwezig zijn. 

Door dit soort dingen te vertalen vanuit je ervaringsperspectief kun je vaak wel duidelijkheid creëren. Dus het lastige hieraan is eigenlijk: het goed vertalen van de bevindingen. Maar de oplossing is toch wel ook simpel: daar over in gesprek blijven met elkaar.

Ik denk dat mijn kracht is dat ik heel goed kan omdenken en het perspectief van de cliënt kan uitleggen. Hierdoor kun je duidelijkheid creëren voor je cliënt, de hulpvraag en ook voor je team.

Hoe kun jij je krachten en talenten toepassen in je huidige werk?

Ik denk dat mijn kracht is dat ik heel goed kan omdenken en het perspectief van de cliënt kan uitleggen. Hierdoor kun je duidelijkheid creëren met betrekking tot de hulpvraag en voor je cliënt en voor je team.

Ook coachende gesprekken voeren en samen de diepte ingaan om zo tot eigen gekozen wensen en doelen te komen, is wel iets wat mij goed afgaat. Het mooie hiervan is dat je concrete doelen krijgt vanuit de motivatie van je cliënt en deze daardoor beter kan helpen.

Hoewel het soms lastig is om mensen te activeren, als je perspectief kan bieden door aan te sluiten bij wensen en mogelijkheden geeft dat vaak wel een boost voor mensen om weer hoop te krijgen. Én bezig te zijn met hun herstel en soms toe te leven naar een leven waarbij de aandoening geen hoofdrol meer speelt. Empowerment is echt helpend hierin.

Hoe bewaak jij je grenzen op het werk?

Mijn grenzen bewaken op werk is iets waarin ik echt in moest groeien. En dan heb ik het vooral over het omgaan met je energie en hoe je deze energie op een juiste manier in gaat zetten zonder jezelf, door je enthousiasme of motivatie, te gaan overvragen. 

Ik moest bijvoorbeeld op stage heel vroeg beginnen en dat betekende om 6 uur ´s ochtends uit mijn bed. Maar ik vergat dat ik dan ´s avonds eerder naar bed moest. Ik heb door het vroege opstaan wel ontdekt dat ik beter slaap door zo vroeg op te staan. Ik kan qua grenzen wel zeggen dat, zodra ik voel dat ik vermoeid opsta, ik mijn planning moet veranderen en dus mijn dag minder vol moet plannen of afspraken moet verzetten. Dan heb ik mezelf op een of andere manier namelijk overvraagd en moet ik daar goed naar kijken. 

Als ik het beste van mezelf wil geven, moet ik mezelf ook goed aan mijn grenzen houden. Je hebt maar een bepaalde mate van energie. Als je deze inzet, maar bijvoorbeeld maar geen pauze houdt, omdat dat beter uitkomt, ga je niet goed met je grenzen om. Het is echt gewoon kijken wat werkt. 

Ik ben nu wel helemaal gewend aan het vroeg opstaan en de structuur. Oh, en nee zeggen, dat is een hele goede voor mij om mijn grenzen te bewaken. Je hoeft niet overal ja op te zeggen omdat je je werk zo leuk vindt 🙂

Ik vind korte pauzes, waarin ik gewoon even alleen of buiten ben, heel fijn en dit helpt me om weer even focus te krijgen en mijn hoofd leeg te maken.

Wat helpt jou om het werk vol te kunnen houden?

Ik werk vooral 1 op 1 met cliënten, dus dat is voor mij heel fijn. Wanneer je groepen behandelt, doe je dat niet de hele dag, dus dan kun je daarna wel weer even landen. Ik neem de tijd om tussendoor te rapporteren ook om het werk even te onderbreken. Soms ga ik in een andere ruimte zitten als er veel geluid of veel beweging om me heen is, anders kan ik niet “landen”.

Ik vind korte pauzes, waarin ik gewoon even alleen of buiten ben, heel fijn en dit helpt me om weer even focus te krijgen en mijn hoofd leeg te maken. Inhet werkterrein waar ik nu werk is dat heel goed mogelijk.

Hoe is het contact met collega’s?

Ik werk in een team en ik heb goed contact met mijn collega’s. Ik voel me ook gezien en gehoord, met name vanaf het moment dat ik alles alleen kon doen. Toen had ik voor mijn gevoel meer vrijheid om eigen ideeën te gaan inzetten. 

Ik overleg veel met mijn team, omdat ik zoveel mogelijk informatie wil verzamelen om een groter perspectief te kunnen krijgen om een cliënt te helpen. 

Ik heb wel geboft met het team waar ik nu in werk. Ze staan namelijk open voor de manier waarop ik werk en ze zijn benaderbaar. Ook wanneer we beiden anders naar iets kijken, komen we altijd wel tot ideeën die we kunnen toepassen. We hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen en dat is zorgen voor herstel-ondersteunende zorg voor de cliënt en het versterken van hun eigen krachten.

...

Fotografie door Miranda Stevens

Ben je op werk open over jouw autisme?

Ja, ik ben hier open over. Ik heb ASS en gecombineerde AD(H)D. Ik heb aangegeven dat het voor mij fijn is om de ongeschreven regels uitgelegd te krijgen en uitgelegd dat ik duidelijkheid en voorspelbaarheid nodig heb. En ja, dat kan prima in de zorg. 

Het klinkt raar, maar met cliënten kan ik de onvoorspelbaarheid en onduidelijk prima verwerken en ben ik heel flexibel. Maar voor de vaste dingen als routine en afspraken vind ik het wel fijn als ik duidelijkheid krijg.

Hoe houden collega's rekening met je?

Ik heb uitgelegd dat ik soms ineens door iemand heen kan praten. Dat dit niet met opzet is, maar dat ik dan iets belangrijks moet zeggen en bang ben dat ik het anders vergeet. Daar gaan zij goed mee om. 

Ook mijn vragen mag ik stellen. Wanneer het niet uitkomt, mag ik het opschrijven en komen ze er later op terug. 

Ze nemen me zoals ik ben en voor mijn gevoel is dat echt zonder stigma of oordeel. Ik voel me gezien en gehoord voor wie ik ben. Ze geven ook aan wat goed gaat, waar ik hen mee zou kunnen helpen en dat vind ik erg fijn. Ik heb wel mijn eigen werk, maar vind het ook fijn om samen die ondersteuning te bieden. Dan leer je ook op een andere manier vanuit hun beroepskant te kijken en dat geeft mij veel inzichten.

Wat is jouw tip voor mede-auti’s met betrekking tot werk (vinden)?

Als je werk zoekt, ga dan niet gelijk de eerste de beste baan aan om maar te werken. Kijk wat bij je past, of je de functie wel echt leuk vindt. Twijfel je over de afstand, kijk dan eerst naar mogelijkheden dichterbij. Want als je nu al twijfelt, gaat dat op de lange termijn een obstakel worden. 

Denk goed na wat je mogelijkheden zijn en focus daarop. Soms vind je iets leuk, maar past je opleiding er niet bij. Sommige bedrijven en organisaties bieden ook scholing aan. Kijk goed wat je echt zelf kan en wil en ga solliciteren bij een plek waar jij je echt goed bij voelt. 

Er zijn bij het UWV jobcoaches die je kunnen helpen en vanwege de participatiewet zijn er meer mogelijkheden gekomen, informeer daarnaar. 

Wil je niet vertellen over je diagnose, dan is mijn tip:

Bij een sollicitatie wordt vaak gevraagd wat je sterke en minder sterke punten zijn. Geef daar de dingen aan waar je tegenaan loopt. Dan hoef je niets te delen wat je niet wilt, maar weten zij wel dat je bijvoorbeeld duidelijkheid, structuur en een rustige werkplek nodig hebt.

Wat is jouw tip (of zijn jouw tips) voor werkgevers m.b.t. omgaan met een werknemer met autisme?

Wanneer iemand met autisme bij je komt werken, ga dan niet googlen op symptomen of zelf invullen wat deze nieuwe werknemer nodig heeft. Stel vragen en vraag na of alles duidelijk is.

Geef ruimte om dingen achteraf nogmaals te vragen en ook voor eigenheid en authenticiteit.

Wanneer je bepaald gedrag niet begrijpt, vul dan niet in voor je werknemer, maar vraag na wat je observeert qua gedrag en kijk samen naar wat helpend kan zijn. Soms zijn het voor anderen kleine dingen, zoals een open raam met herrie buiten, maar voor iemand met ASS kan dit bijvoorbeeld heel erg afleiden. Als het raam dan niet dicht zou mogen, kunnen de geluiden door elkaar echt een scala aan sensaties en gedachten in werking zetten en de focus moeilijk maken. Dit kan weer irritatie opwekken, omdat deze werknemer niets zegt waarom deze er last van ervaart. Navragen is daarom belangrijk en ieder persoon, met welke achtergrond dan ook, heeft zijn of haar eigen gebruiksaanwijzing. Kijk er samen naar en kijk wat helpend kan zijn. Dan heb jij weer een productieve werknemer.

Het belangrijkste is een open houding en zorgen dat iemand zich gehoord en gezien voelt. Dan heb je een topwerknemer!

Wil jij ook je verhaal delen?

Heb je autisme (of een sterk vermoeden hiervan) en wil je ook graag je verhaal delen op de website? Dat kan! 

Neem gerust contact met mij op via de mail en geef eventueel aan over welk thema je graag wat zou willen delen.