Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
Leeftijd: 20 jaar
Mijn favo hobby of interesse: kunst
Mijn favo hulpmiddel: Koptelefoon
Mijn favo stim: met mijn benen wiebelen
Ik kreeg mijn autisme-diagnose toen ik een jaar of 10 was. Ik moest allemaal verschillende tests doen en daar kwam uit dat ik autisme en AD(H)D heb. Mijn moeder had eerder al door dat er wat met mij aan de hand was. Omdat ik me anders ontwikkelde dan mijn zus die een paar jaar ouder is dan ik. Op lezen liep ik bijvoorbeeld enorm voorop, maar sociaal emotioneel gezien liep ik wat achter. Ik was ook iedere keer net wat later met bijvoorbeeld het behalen van mijn veterstrik diploma of tafeldiploma’s.
Daarbij kwam ook nog dat ik overal buiten viel, en dus eigenlijk al vrij snel het buitenbeentje van de klas was. En daarom dus een ‘goed’ doelwit was om gepest te worden. Mijn hele basisschoolperiode ben ik enorm gepest, soms ging het zo ver dat het fysiek gebeurde.
Dit alles zorgde ervoor dat ik al vrij snel mijn autisme ben gaan haten, ook omdat ik nooit de hulp kreeg die ik had moeten krijgen. Er is ooit tegen mijn ouders gezegd dat ik autisme heb, maar verder is er nooit wat mee gedaan, we moesten alles zelf maar uitzoeken!
Ik heb vaak op bed gelegen dat ik heel graag even wou verdwijnen en wou terugkomen zonder autisme. Ik begreep mezelf niet, wou net zo zijn als iedereen. En ik wou vooral niet anders zijn, en er gewoon een keer bij horen. Dat was mijn grootste droom!
Ik doe vaak een masker op, en doe alsof alles goed gaat,
terwijl er enorm veel in mijn hoofd omgaat.
Mijn autisme uit zich nu vooral in overprikkeling. Ik kan bijvoorbeeld heel slecht tegen auditieve en geur prikkels. Ik hoor alles bijvoorbeeld veel beter dan de meeste mensen! Dit zorgt ervoor dat bijvoorbeeld alleen al een stukje fietsen zonder koptelefoon voor enorme overprikkeling kan zorgen.
Die overprikkeling zorgt ervoor dat ik niet ‘normaal’ mee kan draaien met de maatschappij, terwijl ik dat heel graag zou willen. Mede door deze overprikkeling ben ik al twee keer uitgevallen op school. En al één keer in een baan. Alledrie de keren kwam ik met een (autistische) burn-out thuis te zitten.
Ook maskeren en vermoeidheid is voor mij een best groot probleem. Nog steeds stop ik het liefste alle problemen weg, terwijl ik weet dat ik dat eigenlijk beter kan delen. Ik doe vaak een masker op en doe alsof alles goed gaat, terwijl er enorm veel in mijn hoofd omgaat. Ik denk dat velen dit zullen herkennen!
Deze comorbiditeit geeft ook best wat problemen. Autisme is mijn hoofddiagnose, maar naast autisme heb ik ook nog een paar andere diagnoses. Zo ben ik (chronisch) depressief, heb ik last van trauma’s, heb ik een disharmonisch IQ en heb ik AD(H)D. Dit zorgt ervoor dat mijn leven best wel lastig is. Ik kan soms zomaar ineens zo depressief worden. Ik word dan een gevaar voor mezelf. Soms zie ik het aankomen, maar vaak ook niet. Op die momenten is de depressie er ineens! En dan moet ik er mee zien te leven. Inmiddels weet ik steeds beter hier mee om te gaan, omdat ik dit dus al mijn hele leven heb en eindelijk goede hulpverlening heb.
Ook ben ik enorm gedreven,
als ik een doel heb ga ik er voor de volle 1000 procent voor
en misschien nog wel een beetje meer [..]
De positieve kant van mijn autisme is denk ik mijn creativiteit. Ik teken en schilder heel veel en maak gedichten. Daarnaast heb ik een blog waar ik ook veel van mijn creativiteit in kwijt kan.
Ook ben ik enorm gedreven. Als ik een doel heb, ga ik er voor de volle 1000 procent voor en misschien nog wel een beetje meer, want ik moet en zal dat doel dan halen. Anders voelt het als falen. Tevens ben ik een enorme doorzetter, dit heeft natuurlijk te maken met de vorige. Daarbij kan ik mensen heel goed aanvoelen.
Mijn krachten en talenten zijn denk ik (hoe moeilijk ik het ook vind om te zeggen: dit is een leerproces, haha) mijn teken- en schrijftalent. Ik hoor vaak van mensen dat ze het lezen van mijn blogs enorm helpend vinden en dat het ze veel herkenning en informatie geeft.
Ook hoor ik vaak van mensen dat ik heel goed kan tekenen. Dit probeer ik dan ook in te zetten in het dagelijks leven, en inmiddels leer ik ook steeds beter dat ik dat dus ook heel goed kan! En dat ik daar zeker trots op mag zijn, ondanks dat, dat natuurlijk enorm lastig is. Ik probeer daarom deze talenten en krachten ook steeds meer in te zetten in het dagelijks leven!
Wat ik minder fijn aan mijn autisme vind, is naast alles wat ik hierboven noemde ook mijn soms enorm slechte emotieherkenning. Ik weet vaak niet of ik me nou boos, blij, depressief of een andere emotie voel. Mijn emoties kunnen alle kanten op schieten. En dat gebeurt dan vooral in mijn hoofd. Dit zie je niet aan mij: wat mij dus nog vermoeider maakt.
Ook kan ik dus heel erg in het overdenken gaan zitten, na een gesprek ben ik bijvoorbeeld nog dagen bezig. Terwijl een ander er al lang weer klaar mee is, blijf ik er ontzettend lang in hangen!
Ik heb ook een enorme passie voor muziek, en dan niet alleen het luisteren,
maar ook concerten bezoeken en naar festivals gaan.
Ik heb heel veel interesses en passies. Ze kunnen ook nog weleens veranderen (hallo ADHD!). Maar wat eigenlijk altijd terugkomt is kunst, en dan niet alleen het maken van kunst, maar ook het kijken naar kunst. Ik kan bijvoorbeeld uren naar een schilderij kijken.
Ook heb ik enorme interesse in psychologie. Ik lees er veel over en probeer mezelf daar steeds meer in te onderwijzen. Zo kan ik bijvoorbeeld een hele avond bezig zijn met een specifiek deel van autisme.
Ik heb ook een enorme passie voor muziek en dan niet enkel het luisteren, maar ook concerten bezoeken en naar festivals gaan. Als autist is dat misschien heel raar, maar deze prikkels zijn fijne prikkels, dat maakt niet dat ik er per definitie helemaal geen last van heb. Maar meestal heb ik de overprikkeling ervoor over als ik een concert of festival bezoek. En natuurlijk ben ik ook gepassioneerd over schrijven en dichten en alles wat met de Nederlandse taal te maken heeft. Ik lees bijvoorbeeld ook enorm veel.
Mijn favoriete stim is denk ik wiebelen met mijn been, ook peuter ik bij stress of heel veel prikkels aan mijn handen. Iets wat misschien niet echt favoriet is, omdat het ook vaak zeer doet, maar wat ik wel vaak doe.
Er zijn nog steeds enorm veel vooroordelen, waar ik me echt heel erg aan kan ergeren. Maar er zijn wel een paar die er voor mij echt uitschieten en waar ik ook echt best een beetje kwaad om kan worden.
De ‘je ziet er helemaal niet autistisch uit’-uitspraak maakt me echt kwaad. Autisme heeft geen gezicht, nee, er staat niet op mijn voorhoofd. Ik ben een autist, maar dat betekent niet dat ik niet autistisch ben. En dat je me, omdat je het aan mij niet mag gaan veroordelen. Ook de zogenaamde helpende uitspraken maken dat ik best kwaad word, dat gebeurt allemaal in mijn hoofd, maar dat is er dus wel!
Heb je autisme (of een sterk vermoeden hiervan) en wil je ook graag je verhaal delen op de website? Dat kan!
Neem gerust contact met mij op via de mail en geef eventueel aan over welk thema je graag wat zou willen delen.
Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
