Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
Leeftijd: 43 jaar.
Leeftijd waarop je de diagnose autisme kreeg: Ik was 35 jaar toen ik de diagnoses ADHD gecombineerde type en autisme kreeg.
Favoriete hobby of interesse: schilderen en ik heb interesse in alles wat te leren valt eigenlijk. Momenteel is dat dus ervaringsdeskundigheid, want ik ben bezig met deze opleiding. Alles wat hiermee te maken heeft, wil ik weten en leren.
Favoriete sensorisch hulpmiddel: mijn absolute nummer is in mijn fidget cube. Die gaat overal met me mee, in mijn jaszak. Het is een lichtblauwe en is van zacht plastic. Op iedere zijde zit iets anders, maar ik gebruik alleen de zijde met het balletjes wat je kan draaien en de rolletjes die erboven zitten. Ik word daar heel rustig van. En sinds kort heb ik een verzwaringsdeken die ik over mijn dekbed heen gebruik. Ik slaap zo enorm goed sinds ik die op bed heb!
Mijn kracht/talent: mijn kracht en talent is vooral mijn analytisch vermogen. Het gaat dan ook verder dan buiten de hokjes denken. Ik krijg vaak de feedback dat ik hier heel sterk in ben. Dit komt heel goed uit in mijn werk in de maatschappelijke zorg, als ervaringsdeskundige.
Volg Laura ook op instagram: @autistic.lautie
Mijn prikkelgevoeligheid is best groot. Ik reageer het sterkst op visuele en auditieve prikkels, en op geuren. Ik zal niet graag de drukte opzoeken en kan ook niet tegen heel veel geluiden door elkaar. Dat kan ook in een parkeergarage zijn waar het overvol is en alles voor mijn gevoel langs elkaar heen schiet. Het voelt alsof ik stil sta en iedereen om me heen op hoge snelheid voorbij raast.
Als iemand langsloopt met een scherpe of sterk-ruikende parfum kan ik daar helemaal naar van worden of echt zwaar overprikkeld. Ik kan er zelfs een meltdown van krijgen. Ik sla de geurkaarsen afdeling en de parfumeries dan ook maar over. Daar ga ik alleen heen wanneer ik verkouden ben en niets ruik! 😉
Dit vind ik wel een lastige, want overprikkeling kan soms langer duren dan ik in de gaten heb.
Ik denk toch wel mijn fidget cube, stimming en echt rustmomenten pakken. Ik moet zeg maar kunnen ”landen” om te kunnen ontprikkelen. Dan wil ik op zo’n moment echt even tijd voor mezelf, zonder gestoord te worden door anderen. Ik ga dan vaak naar mijn slaapkamer óf een groot stuk wandelen met de hond.
Muziek vind ik ook wel heel fijn. Op zulke momenten luister ik dan op mijn telefoon of met koptelefoon op naar muziek van Erik Satie, Ezio Bosso of Ludovico Enaudi. Geen zang, alleen muziek en tonen helpen mij om te landen óf zorgen dat de emoties die door die prikkels eruit moeten, ook loskomen.
Daarna voel ik mij vaak weer beter, met een leeg hoofd en terug in het hier en nu.
Oh, wat zou ik dat graag willen beantwoorden met ‘ja’. Maar nee, helaas voel ik het altijd pas achteraf, te laat of als ik helemaal opgebrand thuis zit. Ik heb al veel geprobeerd hierin: van mindfulness tot meditatie (dat kan ik dus echt niet), maar ook trainingen.
Ik werd laatste gewezen op alexithymie en dat lijkt me wel een verduidelijking waarom het niet lukt om prikkels tijdig te herkennen.
Soms blijft het een dag sluimeren, maar soms ook een week of zelfs twee weken! Dan is het heel lastig om te bedenken waarom je overprikkeld bent geraakt.
Ik wil hier graag aan werken, want het kan zoveel stukjes op hun plaats doen vallen en mij helpen meer te leren voelen en aanvoelen.
Ik heb wel een signaleringsplan, alleen het probleem is dat dit alleen werkt als ik met anderen ben. Want als ik alleen ben en van groen naar donkerrood schiet, ga ik echt niet op een lijstje kijken wat ik herken aan mezelf op dat moment.
Vroeger slikte ik medicatie (methylfenidaat en concerta) dat hielp wel hiermee. Alleen ik had er nul focus van en ik viel ervan in slaap. Dus daar ben ik mee gestopt. Toen ik het wel gebruikte, wist ik dus wel dat ik op zo’n moment medicatie in moest nemen. Mijn lichaam breekt het te snel af, dus dat is geen optie meer.
Hetgeen dat wél helpt is rusten. Geen stress en zodra stress opkomt, dingen gaan verzetten, verspreiden of gewoon cancellen. Hoe meer druk op me komt te staan, hoe sneller ik overprikkelt raak, dus het is echt een kwestie van kijken bij de dag.
Als ik nu al weet dat ik een te vol schema heb bij een te vol hoofd, moet ik mijn planning gaan omgooien en kijken waar ik wel energie van krijg, of wat het waard is om mijn energie aan te besteden.
Dat is eigenlijk voor mij de holy grail om te ontprikkelen.
Overprikkeling kan zich bij mij op verschillende manieren uiten.
Ik kan een schietlontje krijgen. Ik kan een meltdown krijgen. Ik kan heel stil worden en mezelf helemaal terugtrekken. Maar het komt ook voor dat ik wegloop. Gewoon direct weg uit de situatie. Als ik ergens spanning voel, of het is te druk ineens, dan ga ik weg.
Dat is soms wel onhandig als je écht die boodschappen nodig had in de winkel, maar het te druk bijv.
Ik merk wel dat hoe rustiger het ergens is, hoe sneller ik mijzelf kan herpakken en terug kan landen.
Ik kan ook behoorlijk onredelijk worden. Op zulke momenten boeit het me niet dat ik bijvoorbeeld op een kinderverjaardag ben, maar die gillende kids langer aanhoren vind ik echt een crime (de mijne heeft echt nog nooit gegild of geschreeuwd gelukkig).
In deze situaties moet ik soms – na een half uur ergens te zijn – gewoon echt weg, omdat in mijn hoofd een soort kortsluiting ontstaat. Een overload aan prikkels: geluiden, mensen die me zo nodig een knuffel of kus willen geven, rennende kinderen, speelgoedgeluiden. Is er dan ook nog muziek op de achtergrond? Dan moet ik zo snel mogelijk weg. Dit is voor mij namelijk een garantie voor een meltdown.
Ik ben daarna dood en doodmoe en dat kan wel 2 tot 3 dagen aanhouden.
Wat mij helpt om te ontprikkelen is:
rust, stilte, muziek, maar zeker ook
zorgen dat er weer structuur komt
Wat mij helpt om te ontprikkelen is: rust, stilte, muziek, maar zeker ook zorgen dat er weer structuur komt. (Als deze niet loopt bijv in de schoolvakantie van mijn zoon, dan raak ik ook snel overprikkeld).
Ik denk dat de beste manier van ontprikkelen verschilt per situatie.
Is het overprikkeling door een verjaardag, dan duurt dit langer dan overprikkeling door een te drukke winkel.
Het kan dus zijn dat ik de ene keer na een minuut of 10 weer oké ben, maar soms kan het een hele dag wel duren voordat ik me echt weer fijn voel.
Een ding: mij gewoon even met rust laten. En daarna: Niet teveel vragen of blijven overvragen wat er is, maar gewoon mij even lekker laten zijn en het proberen te laten gaan en het bij mij te laten.
Het heeft niks met anderen te maken, maar met mijn manier van informatie verwerken en dat proces moet eerst zijn werk doen.
Dat werkt voor mij het allerbeste.
Ook een lijstje maken met dingen waar je rustig van wordt, kan je helpen. Zoals een fidget toy, een verzwaarde deken of gewoon een fijn kussen die op de bank ligt
Kijk of je zelf kan herkennen wanneer en wat ervoor zorgt dat je overprikkelt raakt.
Soms is het fijn als een partner je hierin kan helpen of dat je een soort journal bijhoudt waarin je kan lezen wat je gedaan hebt, zodat je weet dat je niet zomaar overprikkelt bent geraakt.
Soms zijn het dingen die al langer geleden gebeurd zijn, maar bleven sluimeren omdat je hoofd het gewoon nog niet verwerkt had.
Kijk hoe je structuur van je dag eruit ziet, of daar misschien wat te halen valt.
Ook een lijstje maken met dingen waar je rustig van wordt, kan je helpen. Zoals een fidget toy, een verzwaarde deken of gewoon een fijn kussen die op de bank ligt.
Even rust pakken en het er even allemaal laten “zijn” zodat je het sneller verwerkt is voor mij nog steeds het fijnste.
En wat ook helpt: erover praten met gelijkgestemden! Ik denk eigenlijk wel dat dit het meest waardevol kan zijn. Websites als deze van de Wereld van Autisme, Instagram of andere sociale media, waar je kan lezen over hoe anderen ermee omgaan. Dit kan echt zó behulpzaam en herkenbaar zijn. Alleen daardoor kan je al een stuk beter om leren gaan met jouw eigen overprikkeling.
Weet dat het erbij hoort en het zich bij iedereen op een andere manier uit. En vooral: dat het er mag zijn!
Het hoort bij jou en de ene keer ga je er beter mee om dan de andere keer: dat is helemaal niet erg. Je verwerkt dingen nu eenmaal op jouw eigen manier en daar je weg in vinden is al enorm waardevol!
Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden
Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837
