Het verhaal van Ruben

Het verhaal van Ruben

hintersee, bergsee, mountains

Over Ruben

Leeftijd: 35 jaar

Leeftijd waarop je de diagnose autisme kreeg: 33 jaar

Favoriete hobby of interesse: Comics & onderwijs

Favoriete sensorisch hulpmiddel: Een zonnebril

Mijn kracht/talent: sterk analytisch

Omschrijf jezelf als kind: hoe was jij als kind?

Ik was een rustig kind, stond nooit graag op de voorgrond.

Ik had een heel sterk verantwoordelijkheidsgevoel en een sterk gevoel voor onrecht.

Ik ben geboren als middelste in een gezin van 3. Mijn broer en broertje hadden vroeger veel extra ondersteuning nodig, door meerdere lichamelijke en verstandelijke beperkingen. Bij hen werd al vroeg o.a. PDD-NOS vast gesteld.

Ik was de “normale”. Ik droeg bij aan de zorg in huis en voor mijn broers. Daarnaast zou ik degene zijn die wel alles zou bereiken (huis, gezin, baan).

Ik had vriendjes, maar niet veel… eigenlijk precies genoeg, want ik voelde me vaak onzeker bij leeftijdsgenootjes.

Wat was jouw favoriete bezigheid of interesse als kind?

Ik was een echte lezer, ik kon me helemaal verliezen in een strip of boek.

We hadden vroeger thuis ook een heel dik boek met alle soorten en vormen van dieren, dit boek heb ik letterlijk stuk gelezen en bekeken.

Ik had vriendjes, maar niet veel… eigenlijk precies genoeg,
want ik voelde me vaak onzeker bij leeftijdsgenootjes.

Waarin was jij heel goed in als kind?

Ik kon goed tekenen, dit deed ik ook het liefst op de basisschool.

Daarnaast was ik een klein wandelend encyclopedietje… had vroeger mijn hoofd al vol zitten met nuttige en nutteloze feitjes.

Verjaardagen waren een crime. De hele tijd moeten praten met mensen was verschrikkelijk. Ik stond liever in de keuken te helpen, zodat ik gesprekken uit de weg kon gaan

Als je terugkijkt op je kindertijd, wat waren volgens jou dan aanwijzingen voor autisme bij jou?

Doordat ik opgroeide in een gezin waarin 2 van de 3 kinderen al vroeg waren gediagnostiseerd met (in die tijd) een vorm van autisme, kon ik meegaan in de structuren die voor hen werden aangebracht in het dagelijks leven. Daarnaast leerde ik al heel snel om bepaalde dingen te maskeren, ik was immers “normaal”. Stimmen deed ik bijna niet, wat altijd uitmondde in oncontroleerbare huilbuien en constante spanning en spierpijn. Achteraf gezien heb ik vroeger meerdere melt- en shutdowns gehad. Mijn driftbuien werden afgedaan als iets dat niet leuk was, maar wat wel bij mij hoorde. Snel boos worden hoorde blijkbaar bij mijn “normale” ik… Verjaardagen waren een crime. De hele tijd moeten praten met mensen was verschrikkelijk. Ik stond liever in de keuken te helpen, zodat ik gesprekken uit de weg kon gaan. En voordat ik het vergeet…. Sporten en gymmen was de hel. Ik kon geen bal recht raken en snapte nooit iets van spelregels, laat staan dat ik ooit ook maar fatsoenlijk over de bok kon springen. Mijn “normale” ik was blijkbaar gewoon een stijve hark…. Nu, met wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, zijn er nog veel meer aanwijzingen….en nog steeds krijg ik elke dag inzichten in mijn functioneren, van toen en nu…

Het aller-moeilijkst vond ik als kind het omgaan met dat wat als sociaal maatschappelijk geaccepteerd werd gezien

Wat waren moeilijkheden voor jou als kind? Wat vond je lastig?  

Het aller-moeilijkst vond ik als kind het omgaan met dat wat als sociaal maatschappelijk geaccepteerd werd gezien.

Waarom is de ene persoon belangrijker dan de andere, waarom moet ik luisteren, waarom moet ik toegeven dat een ander gelijk heeft omdat er anders een discussie ontstaat, waarom mag ik iets niet op mijn manier doen, waarom moet ik een hand geven….

Aan wie heb je veel steun aan gehad in jouw kindertijd?

Ik heb veel steun gehad aan een goede vriendin van mijn moeder. Zij woonde bij ons om de hoek en had altijd de deur voor mij en ons open staan.

Later leerde ik ook hoe vaak ze het voor mij opnam.

Aan wat heb je veel steun aan gehad in jouw kindertijd?

Daarnaast had ik veel steun aan de structuren die al waren aangebracht voor mijn broers in ons gezinsleven. 

Tijden lagen vast, er was een week menu en de weekenden waren bijna altijd hetzelfde.

Wat is het belangrijkst dat jouw ouder(s)/verzorger(s) hebben kunnen betekenen om jou prettig, veilig en geaccepteerd te laten voelen?

De druk die ik voelde om te presteren was erg groot. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik moest compenseren voor mijn broers.

Dit heeft uiteindelijk zelfs tot mijn burn-out geleid, omdat ik voor mijn gevoel nooit genoeg had bereikt.

Aantal keer bekeken: 494

Gerelateerde artikelen

Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden

Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837