Het verhaal van Dianel

Het verhaal van Dianel

hintersee, bergsee, mountains

Over Dianel

Leeftijd: 29 jaar

Leeftijd waarop je de diagnose autisme kreeg: op dit moment zit in het autisme diagnosetraject.

Favoriete hobby of interesse: schrijven en fotografie.

Favoriete sensorisch hulpmiddel: verzwaringsdeken en oortjes.

Mijn kracht/talent: schrijven

Omschrijf jezelf als kind: hoe was jij als kind?

Ik was graag op mezelf. Ik wist dat ik anders was en was vooral bezig met blenden in de samenleving. Op mijn kamer kon ik mijzelf zijn. Ik was het liefst alleen omringt door mijn spulletjes, dan kon ik ontprikkelen en opbloeien.

Als kind was ik heel erg prikkelgevoelig, wat vooral zorgde voor veel onbegrip, boosheid en verdriet: wat ik dan weer heel goed kon maskeren tot ik alleen op mijn kamer was.

Ik had een paar vriendinnen in mijn “inner circle”. De rest van mijn leeftijdsgenootjes kon ik lastig mee levellen.

Omdat ik zo goed was in het maskeren van mijn emoties, gevoelens en eigenaardigheden, zagen andere mij vooral als een vrolijke meid. Een vrolijke meid met wat vreemde trekjes wellicht. Ik was zo hard bezig met blenden in de samenleving dat ik zelden liet zien wie ik echt was.

Wat was jouw favoriete bezigheid of interesse als kind?

Ik had heel veel interesses, obsessies en verzamelingen.

Ik spaarde dinosauriërs, Playmobil, paarden, knuffels, postzegels en andere kleine prulletjes. Ook was ik obsessed met alles van Pokémon.

Zo zat ik dan uren op mijn kamer te spelen en te genieten van mijn vergaarde schatten.

Ik was graag op mezelf. Ik wist dat ik anders was en was vooral bezig met blenden in de samenleving. Op mijn kamer kon ik mijzelf zijn. Ik was het liefst alleen omringt door mijn spulletjes, dan kon ik ontprikkelen en opbloeien.

Waarin was jij heel goed in als kind?

Verhalen bedenken en schrijven. Ik speelde hele verhalen met mijn barbies, Playmobil of knuffels. Ik was creatief en had een rijke fantasie. Er gebeurde zoveel in mijn hoofd!

Ook begon ik met schrijven al op een jonge leeftijd. Ik was heel creatief. Was vaak aan het tekenen of schreef korte verhalen of gedichten.

Met schrijven kon ik vertellen wat ik écht wilde zeggen, op mijn eigen tempo en in mijn eigen tijd. Zo kon ik mijn emoties rustig uitpluizen en verwoorden wat ik voelde.

Gemaakt door Dianel

Met schrijven kon ik vertellen wat ik écht wilde zeggen, op mijn eigen tempo en in mijn eigen tijd. Zo kon ik mijn emoties rustig uitpluizen en verwoorden wat ik voelde.

Als je terugkijkt op je kindertijd, wat waren volgens jou dan aanwijzingen voor autisme bij jou?

Toen ik heel jong was, was ik al doodsbang voor ballonnen, omdat ze konden knappen en dat geluid kon ik niet verdragen. Verkeersgeluiden en harde geluiden in het algemeen vond ik ook onprettig.

Leeftijdsgenootjes en baby’s kon ik vaak ook niet verdragen, ze waren te luid voor mij.

Ik had veel speciale interesses en obsessies. Als ik bijvoorbeeld een film had gekeken die ik leuk vond, dan was ik er constant mee bezig in mijn hoofd. Zodanig dat ik ’s nachts soms moest huilen, omdat ik niet kon stoppen er aan te denken, wat zeer vermoeiend was. Ik keek de film dan elke dag, soms meerdere keren.

Ik had veel last van prikkels. Geluiden, licht, indrukken maar ook emoties van andere pikte ik snel op. Aanrakingen, zalfjes en andere plakkerige dingen vond ik maar niets.

Ook kon ik muziek vaak niet verdragen. Ik lag dan op mijn kamer te huilen als mama aan het afwassen was met de radio aan. Ik had moeite met spontane gebeurtenissen en veranderingen.

Wat waren moeilijkheden voor jou als kind? Wat vond je lastig?  

Levelen met mijn leeftijdsgenootjes was wel een ding voor mij.

Ik had een paar vriendinnen in mijn “inner circle” en vond het fijn als er iemand kwam spelen. Dan wel met hun eigen speelgoedjes, en hun eigen verhaal.

Zo kon ik toch samen zijn met iemand, zonder veel contact te maken.

Ik vond het ook lastig om te gaan met overprikkeling. Als er bijvoorbeeld een huilende baby was, dan moest ik vaak ook huilen omdat ik het niet trok.

Baby Dianel

Aan wie heb je veel steun aan gehad in jouw kindertijd?

Omdat ik zo goed was in maskeren van mijn ongemakkelijkheden en moeilijkheden had ik vooral steun aan mijzelf. Ik wist dat ik anders was, maar het hoe en wat dat ontbrak. Zo trok ik mij vaak terug op mijn kamer zodat ik kon opladen, herstellen en mijzelf zijn.

Mijn moeder liet mij vaak mijn gang gaan met mijn gekkigheden en gaf mij de ruimte om mij terug te trekken. Dat heeft zeker ook geholpen.

Aan wat heb je veel steun aan gehad in jouw kindertijd?

Mijn knuffels en mijn speelgoedjes. Ze gaven mij een veilig gevoel van geborgenheid en rijkdom. Later ook schrijven.

Schrijven is een manier om mijn emoties en gevoelens te vewerken en een stem te geven, uit te pluizen. Ook is het een manier om emoties, gevoelens en indrukken van andere mensen, die ik binnenkrijg en ervaar, te verwerken.

Vaak help ik hen in dit process ook met mijn woorden in bijvoorbeeld gedichtvorm, wat een win-win is.

Wat is het belangrijkst dat jouw ouder(s)/verzorger(s) hebben of hadden kunnen betekenen om jou prettig, veilig en/of geaccepteerd te laten voelen?

Mijn moeder liet mij in mijn waarde en mijn gang gaan. Daar ben ik haar heel dankbaar voor.

Ondanks dat we niet wisten wat er precies mis was met mij, ben ik nooit iets tekort gekomen op dit gebied. Zo zorgde zij dat er altijd genoeg ruimte was en geld om mijn hobby’s en obsessies te kunnen uitoefenen en verzamelen, ondanks dat we het niet breed hadden. Haar huis, en vooral mijn kamer waar ik werd omringt door al mijn vergaarde schatten was een veilige haven in de hectiek van het leven.