Het verhaal van Anne

Het verhaal van Anne

hintersee, bergsee, mountains

Over Anne

Leeftijd: 18 jaar

Leeftijd waarop je de diagnose autisme kreeg: 16 jaar

Favoriete hobby of interesse: schilderen op nummer en fotograferen

Favoriete sensorisch hulpmiddel: noise canceling bluetooth oordopjes en mijn verzwaringsdeken

Mijn kracht/talent: creativiteit

Omschrijf jezelf als kind: hoe was jij als kind?

Vroeger was ik altijd een rustig kind. Ik speelde altijd alleen, omdat ik geen vriendjes en vriendinnetjes had. Ik vond dit altijd erg jammer en ik deed dan ook altijd mijn uiterste best om erbij te horen.

Ik probeerde altijd iedereen tevreden te houden. Soms ging dat zover dat het ten koste ging van mezelf.

Ik was altijd stil en verlegen, maar vooral ook heel lief. Ik wilde altijd iedereen helpen.

Wat was jouw favoriete bezigheid of interesse als kind?

Als klein kind speelde ik altijd uren lang met poppen, duplo of playmobile.

Toen ik wat ouder werd, was kleuren en tekenen echt mijn ding en kon ik hier ook echt uren mee bezig zijn.

 

Ik was altijd stil en verlegen, maar vooral ook heel lief.
Ik wilde altijd iedereen helpen.

anne marie

Anne

Waarin was jij heel goed in als kind? Of waar blonk jij in uit?

Op school was ik altijd goed in handvaardigheid en ik vond biologie ook heel interessant (dan moest het wel over de mens gaan, want planten en dieren boeide me niet veel).

 

Als je terugkijkt op je kindertijd, wat waren volgens jou dan aanwijzingen voor autisme bij jou?

Ik had altijd wel fases dat ik dingen heel interessant vond en dat ik mij daar dan ook helemaal mee bezig hield.

Ook had ik soms opeens een woede uitbarsting en hield ik er van als alles duidelijk was.

Wat waren moeilijkheden voor jou als kind? Wat vond je lastig?  

Sociale contacten (en dat is nog steeds lastig voor mij).

 

Mijn ouders hebben mij altijd bijgestaan, ook als ik dingen deed die echt niet normaal waren. Ze waren er altijd voor mij en daardoor voelde ik mij geaccepteerd.

Aan wie heb je veel steun aan gehad in jouw kindertijd?

Ik heb veel steun gehad aan mijn ouders.

Wat is het belangrijkst dat jouw ouder(s)/verzorger(s) hebben of hadden kunnen betekenen om jou prettig, veilig en/of geaccepteerd te laten voelen?

Mijn ouders hebben mij altijd bijgestaan, ook als ik dingen deed die echt niet normaal waren. Ze waren er altijd voor mij en daardoor voelde ik mij geaccepteerd.

Zo ben ik bijvoorbeeld een keer weggelopen toen ik straf had op school. Ik moest nablijven, maar dat kon niet, want mijn oom die zou mij komen ophalen van school. Dus was ik weggelopen. Die dag daarna had ik straf en moest ik een aantal kantjes schrijven over waarom ik weg was gelopen. Mijn ouders hebben mij toen ondersteund door naast mij te blijven staan.

Aantal keer bekeken: 554

Gerelateerde artikelen

Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden

Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837