Tweede trimester; een heel apart gevoel van binnen | door Ches

Tweede trimester; een heel apart gevoel van binnen | door Ches

hintersee, bergsee, mountains

Eindelijk, het tweede trimester. Een fijn trimester zeggen velen. De meeste kwaaltjes zijn nu niet meer zo op de voorgrond aanwezig. De kans op een miskraam wordt vanaf nu steeds kleiner en kleiner. Een gedachte waar ik toch constant mee in gevecht was.


Mijn relatie met mijn partner, Dr. Google in dit geval, hield nog steeds stand. Al werden de momentjes dat ik hem opzocht steeds minder. Alleen nog in het begin van het tweede trimester, vlak voor de 13-weken echo, had ik extreem veel behoefte om antwoorden te vinden die mij totaal niet konden troosten. Het lukte gewoon echt niet om er afstand van te nemen, ik moest voorbereid zijn op het ergste.

Pret echo ches

De echo

De 13-weken-echo is het zusje van de 20 weken echo. Bij deze echo kunnen ze in principe al vrij vroeg vaststellen of er ernstige afwijkingen zijn. Uiteraard was ik weer enorm gespannen voor deze afspraak. Nu had ik gelukkig niet meer zo veel last van de welbekende ochtendmisselijkheid, al was deze afspraak direct weer een trigger om de route naar de wc vrij te maken. Extreme spanning en een ongemakkelijk gevoel in de maagstreek gaan bij mij al jaren hand in hand. Nog een reden dus om zoveel mogelijk stresssituaties te elimineren.

Opluchting

Ik voelde letterlijk de spanning uit mijn lichaam ontsnappen toen we een half uur later, na de afspraak, weer buiten stonden. Alles was gelukkig goed 🙂 Voor het eerst zagen we echt een minimensje op de echo. Nog steeds niet wetende of het een jongen of een meisje zou zijn, grapte ik al dat dit drukke mormeltje wel een kopie van mij moest zijn. Een week later gingen we dan ook voor de zogenoemde geslachtsecho. Dit was de eerste keer dat ik oprecht zin had in een afspraak. Misschien noemen ze het ook wel met een reden een ‘pret’echo? Een hele lieve vrouw verwelkomde ons en voor ik het wist lag ik met mijn blote buik naar een groot scherm te kijken. Voor haar, de echoscopist, is het 110% duidelijk dat er inderdaad een mini me in mijn buik groeit! We werden zelfs verrast met een paar minuten lang 3D-beelden van ons kleine meisje.

Pretecho foto 1

Pretecho foto 2

Verliefd

Bizar hoe zoiets kleins nu al zo perfect volmaakt is. Een raar idee eigenlijk, wekenlang was ik gewend geraakt aan beelden van de echo. Net zoals je gewoon tv kijkt. Ik probeerde verliefd te worden op de tv beelden: ik zwaaide er zelfs naar. Alsof ik nog steeds niet kon realiseren dat dit een live beeldopname was van mijn buik. Mijn lichaam, mijn baarmoeder, mijn meisje. Ineens kwam het binnen. Ik voelde het gewoon. Ik zag mijn kleine frummel en plots werd ik overspoeld met verliefde gevoelens.

Eindelijk was daar weer die roze wolk, samen zaten we op een babyroze wolk met glitters en schattige strikjes. Dit was ook meteen het moment dat we de naam wisten. Wekenlang was ik bezig lijstjes te maken met meisjes én jongensnamen, inclusief de stille paniekaanvallen, omdat we het niet eens konden worden over een jongensnaam. We fantaseerden over hoe we de babykamer gingenn inrichten, welke kleuren gingen we gebruiken? Voor welke sfeer of thema zouden we gaan?

Hyperfocus

Ik zou geen echte Simmer (sims4) zijn, als ik niet eerst de babykamer zou gaan maken in het spel. Als ik iets leuk vind aan het spel, dan is het wel het inrichten van kamers met als topfavoriet de babykamer. Ook zonder zwanger te zijn kon ik uren bezig zijn met het inrichten van de perfecte kamer. Nu moest het nog beter dan perfect zijn. Hyperfocus incoming!

Het leukste hieraan was dat je de schattige posters en schilderijtjes daadwerkelijk kon bestellen op Amazon. Ja, de roze wolk waar ik op zit, daar wil ik nog wel  heeeeeeel lang op blijven zitten. Alles is ineens leuk en schattig. De stroom aan lieve en mooie gedachten zorgen ervoor dat de donkere gedachten even geen ruimte hebben in mijn hoofd.

Ik wist niet eens dat er zoiets bestond als verliefd worden op jezelf. Maar ik was het toch echt. Verliefd op mijn lichaam, verliefd zijn op het meisje dat in mij groeit, verliefd op de gedachte dat we straks een gezin zijn. Zelfs de kilo’s die eraan vliegen mogen er zijn. Dit heb ik in heel mijn leven nog nooit ervaren, dat ik oprecht trots ben op de persoon die ik in de spiegel zie.

Nuchter

Voor het eerst in jaren zat ik rond kerst niet depressief thuis, maar vierde ik een mini gender reveal party met mijn familie. Mijn eerste oud en nieuw nuchter, trots op mijn champagne glas met Jip&Janneke bubbelsap, proostte ik op het leven. Helemaal nuchter voelde ik mij overigens niet; high van de oxytocine en serotonine zweefde ik zo het nieuwe jaar in. Het jaar dat we ons meisje gaan ontmoeten!

Blogs door Ches

Deze blog is geschreven door Ches.

Ches blogt over haar persoonlijke ervaringen rondom autisme & kinderwens, zwangerschap, bevalling en het ouderschap.

Terug naar het overzicht

Handige apps!

Je vindt ze op deze pagina:

Klik op de foto

Aantal keer bekeken: 343

Gerelateerde artikelen

Wereld van Autisme 2021 © Alle rechten voorbehouden

Privacy-beleid | Algemene Voorwaarden | Cookie-beleid | KvK: 83749837