Met veel liefde en plezier las ik ook het vorige boek van Emma Poot. Hierdoor was ik erg nieuwsgierig naar haar nieuwe boek, waarin ze naast haar autisme, ook openhartig deelt over haar smetvrees en vertelt over haar weg naar herstel. Aangezien ik dus al eerder wat van Emma heb gelezen, heb ik dus wel een gevoel van wat ik kan verwachten. Met name Emma’s openhartige en eerlijke houding spreekt me aan, dus die hoop ik ook nu weer in dit boek terug te gaan zien. 

Op de cover zien we een geïllustreerde blonde vrouw, die op het raamkozijn van een openstaand raam zit. In de lucht dwarrelen sterren en bacteriën. Ik vind het een mooi beeld dat goed past bij de inhoud van het boek.